اثر سطوح مختلف گلوکوسینولات های جیره غذایی بر عملکرد جوجه های گوشتی

تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در طرحی کاملاً تصادفی به منظور برآورد اثر مقادیر گلوکوسینولات های جیره بر عملکرد جوجه‎های گوشتی در دوره آغازین (0-21روز) و رشد (22-42روز)، مورد آزمون قرار گرفتند. مقادیر گلوکوسینولات های جیره در دوره آغازین صفر، 5/7، 15، 5/22و 30 میکرومول در گرم ( به ترتیب تیمارهای آغازین 1، 2، 3، 4 و 5) و در دوره رشد صفر، 7/5، 4/11، 1/17 و 8/22 میکرومول در گرم ( به ترتیب تیمارهای رشد 1، 2، 3، 4 و 5) جیره بود. مصرف خوراک جوجه ها در دوره رشد تحت تأثیر سطح گلوکوسینولات های جیره قرار گرفت (p<0.05) و کمترین مصرف خوراک در تیمار رشد5 دیده شد. کمترین اضافه وزن جوجه ها در دوره آغازین و رشد به ترتیب در تیمار آغازین5 و تیمار رشد5 مشاهده شد(p<0.05). ضریب تبدیل غذایی تیمار آغازین5 با سایر تیمارهای دوره آغازین و تیمار رشد5 با دیگر تیمارها در این دوره تفاوت معنی دار داشت(p<0.05). در دوره آغازین بین اضافه وزن و سطح گلوکوسینولات های جیره و گلوکوسینولات های مصرفی هم بستگی منفی بالا ( به ترتیب 3/95- و7/94- درصد) و در دوره رشد هم بستگی منفی نسبتاً بالایی (به ترتیب 5/69- و4/72- درصد) وجود داشت. این پژوهش نشان داد که سطح گلوکوسینولات های جیره در دوره های آغازین و رشد به ترتیب نباید بیش از 36/11 و 11/8 میکرومول در گرم جیره باشد. هم چنین بیشترین مقدار کنجاله کلزایی که در دوره آغازین و رشد می تواند در جیره جوجه های گوشتی به کار برده شود به ترتیب برابر 13 و 8 درصد جیره است.